Απόσταση…

Πήρα να σου πω ότι είμαι θλιμμένος

Πολύ θλιμμένος…

Άστο καλύτερα…

Τι να σου λέω… Πού να ‘βρω λόγια;

Μα, να… Εδώ όπως κάθομαι σ’ ένα μπαλκόνι

Κι ο ήλιος παλεύει να με δει πίσω απ’ τα σύννεφα

-Κι είναι καλοκαίρι, πανάθεμά το!-

Εγώ τον αποφεύγω

Κι αυτός εκεί επιμένει…

Τι έλεγα;

Α, ναι! Αισθάνομαι θλίψη.

Ένα σφίξιμο.

Μα πώς να σου το περιγράψω;

Μονάχα τα συμπτώματα μπορώ  να σου αναφέρω.

Ένα σφίξιμο, μια απόγνωση…

Μονάχα τα συμπτώματα…

Σαν γιατρός…

Τα καταγράφω…

Διάγνωση; Τι διάγνωση;

Η θλίψη δεν μιλιέται.

Ούτε μεταδίδεται. Δεν έχεις δίκιο.

Μόλις το κλείσεις θα περάσει.

Η θλίψη δεν μιλιέται.

Φαίνεται μόνο στα μάτια.

Κι εσύ δεν βλέπεις.

Ούτε κλείνεται σε selfie να στη στείλω.

Είναι στα μάτια… Ναι, στα μάτια.

Των παιδιών που λιώνουν

Και στάζουν κόκκινα δάκρυα

Πάνω στα ρούχα των γονιών τους

Των γονιών που σφίγγουν,

κλείνουν την πληγή απεγνωσμένα

Ναι!

Η θλίψη είναι στην απόγνωση

Σε μια ματιά απεγνωσμένη

Απόμακρη

Σε μια ματιά εστιασμένη πάνω μου

Στα μάτια τα δικά μου

Δυο μάτια κόκκινα

Καρφώνουν τα δικά μου

Ρωτούν «γιατί;»

Δεν είναι κόκκινα

Μόνο το καθρεφτίζουν

Που βάφει τα πάντα.

Σ’ ένα τόπο κόκκινο.

Η θλίψη είναι στα μάτια μου

Που κρύβονται απ’ τον ήλιο

Για να βοηθήσουν το νου

Να γράψει για τη θλίψη

Μα, η θλίψη δεν μιλιέται…

Δεν περιγράφεται…

Έτσι δεν είναι;

Είναι στα μάτια

Στην ψυχή

Στο σώμα

Που το μουδιάζει ολόκληρο

Είναι παντού!

Μα, τώρα τι σου λέω;

Έχεις κι εσύ να χαρείς τη δική σου θλίψη

Να βγεις, να τη γιορτάσεις.

Με φίλους, με εραστές

Μ’ ένα χαμόγελο

Κι ένα ποτό για να την πνίξει

Μ’ ένα φιλί

Με ένα χάδι, ίσως;

Όχι, όχι κόκκινο!

Μη σε χαλάσω απόψε

Και νιώσεις το χάδι κρύο

Γιατί ο θλιμμένος

Κρύο το νιώθει το χάδι

Στεγνό το φιλί

Στυφό το ποτό

Πήρα να σου ότι είμαι θλιμμένος

Μα άσε καλύτερα

Γιατί δεν βλέπουμε τα ίδια

Κι η θλίψη δεν μιλιέται

Δεν λέγεται με λόγια

Μονάχα βλέπεται

Στα μάτια των αδικημένων…

Μάτια καθρέφτες…

Στα μάτια που δεν κλαίνε…

Στα μάτια των χαμένων

Των πεινασμένων

Των τρελλών

Εκεί είναι η θλίψη

Και στα δικά μου μάτια

Μονάχα καθρεφτίζεται

Όπως το κόκκινο

Το αίμα που ‘σταξε

Επάνω στο χαρτί

Επάνω στην οθόνη

Μα μην τρομάζεις

Είναι μακριά για να λερώσει

Το ολόλευκό σου φόρεμα

Είναι μακριά από τα μάτια σου

Κι απ’ τη δική σου θλίψη

Που πνίγεις στο ποτό

Και σ’ ένα κρύο χάδι

Κι ένα στεγνό φιλί

Είναι στα μάτια σου…