Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Ε, όχι και όχλος!


Συγχωρήστε μου το πρώτο πρόσωπο αλλά δική μου είναι η άποψη, διόλου ταπεινή ειδάλλως θα την κρατούσα για τον εαυτό μου, διόλου ασήμαντη αλλιώς θα είχα πρόβλημα υπαρξιακό. Και πάνω απ’ όλα, ουδείς μου την επέβαλλε.

Κάποιοι με αποκάλεσαν μονάδα ενός όχλου. 

Οχλοκρατία χαρακτήρισαν τις αντιδράσεις πολλών, χιλιάδων μονάδων μέσα και έξω από τα social media.

Κι αυτό επειδή αντέδρασα στις περίφημες δηλώσεις της ποιήτριας Κικής Δημουλά.

Καταρχήν, ο όχλος είναι πολλές μονάδες μαζί, αλλά ανώνυμες μονάδες.

Αν συνιστούν όχλο όσοι αντέδρασαν στις δηλώσεις της Κικής Δημουλά τότε είναι όχλος και όσοι αντέδρασαν σε αυτούς που αντέδρασαν. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αντέδρασαν μέσα από social media και ραδιόφωνα, και με κοινά επιχειρήματα.

Aς σκεφτούν, όμως, όσοι με χαρακτήρισαν μονάδα όχλου: είναι οχλοκρατία η κάθε μαζική αντίδραση;

Ταυτίζεται η αντίδραση η συγκεκριμένη με τον όχλο έξω από το θέατρο Χυτήριο; Με τις αγέλες λύκων που κάθε νύχτα κυνηγούν μετανάστες, άστεγους, ομοφυλόφιλους, ναρκομανείς;

Αντέδρασα και είπα όσα είπα χωρίς να κρυφτώ στην ανωνυμία του πλήθους, του όχλου. Εκτός αν με τη χρήση της λέξης «όχλος» εννοούσαν την ενόχληση.

Αν είναι να ενοχλώ τις συνειδήσεις (αν υπάρχουν) αυτών που με απαξίωσαν, που με ενοχοποίησαν για όσα οι αρχηγοί της αγέλης τους έπραξαν, τότε καλώς πράττω κι εγώ και τους ευχαριστώ πολύ που μου επισημαίνουν την ενόχλησή τους. Με χαροποιεί ιδιαιτέρως.

Και με χαροποιεί πολύ περισσότερο καθώς θυμάμαι ότι η πλατεία Κυψέλης ουδέποτε υπήρξε γι’ αυτούς μία ειδυλλιακή πλατεία.

Η πλατεία κι η Φωκίωνος ήταν «κακόφημες» γι’ αυτούς πριν έλθουν οι μετανάστες. Τα είχαμε κάνει «κακόφημα» οι ροκάδες και οι ποικιλόχρωμοι μαλλιάδες, πιτσιρικάδες που κάπνιζαν και έπιναν μπύρες.

Στα «κακόφημα» αυτά μέρη βρισκόταν και το πρώτο προβάδικο που έπαιξα με την κιθάρα μου. Και θυμάμαι το απαξιωτικό και φοβισμένο βλέμμα των γιαγιάδων και των παππούδων (όχι όλων) όταν περνούσα από μπροστά τους με τα ξεθωριασμένα και ξεσκισμένα τζιν και τη θήκη της κιθάρας στο χέρι και το τσιγάρο στο στόμα.

Το ίδιο βλέμμα που με κάρφωνε όταν άραζα στα παγκάκια της πλατείας…
Βλέμμα που μιλούσε…

Κι έλεγε ακριβώς τα ίδια που είπε η Κική Δημουλά στη συγκέντρωση των political correct Atenistas.

Συγχωρήστε με, ουδέποτε ήμουν political correct. Incorrect ήμουν και το χαρακτηρισμό του όχλου τον απορρίπτω, αλλά προσέξτε εσείς που μου τον προσάπτετε, γιατί ο ελιτισμός κι ο ατομισμός είναι στην επόμενη γωνία.

Και μη φοβάστε τα πλήθη που αποτελούνται από μονάδες με όνομα και άποψη…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου